İSTİHÂLE

İSTİHÂLE

Yitirdiysen cenneti, ebediyyen yalnızsın!

Kulaklarında eski bir zamanın türküsü.

Bırak yazgını meş’um, kopası eller yazsın.

Ne bir kandil yanar ne de bir ses duyulur.

Oyulası gözlerin celeplerle oyulur. 

Rahmân’ın celaliyle kasıkların yuyulur,

Beş para etmeyecek bu adamın ölüsü.

*

Belki bir nigehbânın olur kalmazsın yolda.

Kalmayacaksa eğer amel defterin solda.

Vâsıl olduysan yola seyr-ü sülûk-u kolda,

“Nûr ettin” menzilini, budur bahtının süsü.

Sen sana emanetsin, emanetse ehline.

Yitirme cennetini, daima getir dile.

Gir devrâna zikrullâh ve Resûl-ü zîşan ile,

“Muzaffer”sin “Ahmed”in sarsılmayan ölçüsü!