Gitmeyiniz, Kalınız!

-

 GİTMEYİNİZ, KALINIZ


Madam, ‘ne pouvans pas rester amis'!

Dudağında şehvet ânımdan kavis,

Piştovun ağzında bir garip hadis,

                     Sana benden daha çok meylediyor,

                    “Ruhunu ruhuma râm eyle.” diyor.


Gece gözlerimde ihtilâl sesi,

Ey muhâl ânın en kıvrak Kontes’i!

Namlunun ucunda intikam isi

                     Sana benden daha çok meylediyor,

                    “Ruhunu ruhuma râm eyle.” diyor.


Madam! Gitmeyiniz, vakit çok erken.

Kıvrılıp düşelim yatağa, derken,

Tenim teninde mevc gibi giderken,

                    Sana benden daha çok meylediyor,

                    “Ruhunu ruhuma râm eyle.” diyor.


Serdengeçti mermi, gâyesi müphem.

Şakak sancına hiç bulunmaz merhem.

Koynunu açtığın bir avuç dirhem,

                     Sana benden daha çok meylediyor,

                    “Ruhunu ruhuma râm eyle.” diyor.


Mehmet Can Kuyucu

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İSMET ÖZEL'e RÜCU

-
İSMET ÖZEL'e RÜCU “Yenilgiden Dönerken” demişti Ali Ayçil. Bir yolu ilmek ilmek yürüyüp, dört başı mamur yenilip, kan ter içinde arşınladığın yolu yorgun argın geri dönmek… Bir yolu iki kere tekrar etmek bir nevi. Ve ezberlemek. İşte bugün büyük şair “İsmet Özel’e Rücu”yu yazarken, İsmet Özel yolunu iki kere tamam ettiğimi ve İsmet Özel’i inkar etmeye asla cesaret edemeyenlerden biri olmadığımı ispat etmiş bulunuyorum. Ayrıca serlevhanın manidar bir yanı da var. İsmet Özel için söylediklerimden değil, bizzat İsmet Özel’in kendisine rücu ediyorum. Bu rücu ettiğim şey, ne putlaştırılan ne de yedi kat yerin dibine itilen bir isim değiller. Saf ve mücerret bir isim. Farkına vardım ki, İsmet Özel’e hakkaniyetle salat etmek (destek vermek), aynı zamanda ona cephe almayı da gerektiriyor. Ve hatta İsmet Özel’e salat etmek onu öldürmek demektir de. “İki kere ölmesi gerektiğini” düşündüğüm şahsiyetin yolunu “ikinci kez” ve bu defa geri dönerek arşınlıyorum. Geri dönüşümün adını da Ali hocam ...
Devamı

İSTİHÂLE

-
İSTİHÂLE Yitirdiysen cenneti, ebediyyen yalnızsın! Kulaklarında eski bir zamanın türküsü. Bırak yazgını meş’um, kopası eller yazsın. Ne bir kandil yanar ne de bir ses duyulur. Oyulası gözlerin celeplerle oyulur.  Rahmân’ın celaliyle kasıkların yuyulur, Beş para etmeyecek bu adamın ölüsü. * Belki bir nigehbânın olur kalmazsın yolda. Kalmayacaksa eğer amel defterin solda. Vâsıl olduysan yola seyr-ü sülûk-u kolda, “Nûr ettin” menzilini, budur bahtının süsü. Sen sana emanetsin, emanetse ehline. Yitirme cennetini, daima getir dile. Gir devrâna zikrullâh ve Resûl-ü zîşan ile, “Muzaffer”sin “Ahmed”in sarsılmayan ölçüsü!
Devamı

Aynı Yaştayım

-
  Değişmiş yüzüm ve ben hâlâ aynı yaştayım. Otuz sekiz yaşadım, yüz yıldır savaştayım. Ottoburg pansiyonu, kat bir numara altı. Peşimdedir hastalık ve Alman generaller; Prag’da ölmeliyim ardından bir kahvaltı… Yahudi korkularım ve şakağımda eller… Karşımda kirli yüzüm, ağzımda da gazeller: Değişmiş yüzüm ve ben hâlâ aynı yaştayım. Otuz sekiz yaşadım, yüz yıldır savaştayım. Üşüyorum Milena, nedir bunca sükunet? Yoksa ben sırtımda bir asır mı taşıyorum? Kuşatmış dudağımı kör olası bürudet; Otuz sekiz yıldır bu lanetle yaşıyorum, Aynalara baktıkça hayretle şaşıyorum: Değişmiş yüzüm ve ben hâlâ aynı yaştayım. Otuz sekiz yaşadım, yüz yıldır savaştayım. Uykumda soluğumu kesiyor artık nefes. Anlat bana Milena, Viyana’dan ne haber? Kaskatı soluduğum caddelerde var mı ses? Her ne kadar uykular bana kazsa da makber, Meçhul diyarlardan hep hazin şarkılar söyler: Değişmiş yüzüm ve ben hâlâ aynı yaştayım. Otuz sekiz yaşadım, yüz yıldır savaştayım. Mektuplara kan sızmış, kirpiklerin dökülmüş. Ağ...
Devamı