SEN MUTTASIL BEN
SEN MUTTASIL BEN Reha (İki ruhun dirilişidir.) Bir gül koparmış Gayya vadisinde Yaradan, Vakitlerden mehtâp… Ve mekânsız bir odadan, İnce bir ruh çağrılıp, o huzûra gark olmuş! Güllerde bir insicam, dudaklarına dolmuş! Kızıl ve beyaz; visal ufkunda raks eylerken, Meçhul ruhun dudağı renkten renge girerken, ‘’Ol!’’ demiş Yaradan, ‘’Ol!’’… Bir yazgıdır yazılmış, Muttasıl iki ruhun, kalplerine kazılmış. Muttasıl ruhlarda bir serzeniş, doğrulmuşlar. Erişilmez bir veznin, ininde yoğrulmuşlar. Göklerde hep pervane kesilmiş mâh melekler Yıldızlara hapsolmuş, dillerdeki dilekler. Ünsiyet (Ayrılık vaktinin vurduğudur.) Yaradan, ilk ve de son, ebedi duasıyla, İhtiyaçtan öte bir muhtaçlık edasıyla, Buyrukların üstünde bir ses ile konuşt...